Far la aŭtoro vastigo de nocio pri materio estas proponita
per inkluzivo en ĝi nefizikajn realojn,
kio ebligas eliminon de internaj konfliktoj de nuna (dialektika) materiismo.
   Agnoskinte hiperfizikecon de Esto, agnoskinte informon kiel baza formo de materio, iĝinte hiperfizika,
materiismo – kaj filozofio entute –
akiras memstarecon de fundamenta scienco,
liberiĝas forde volonte akceptitajn por si devo
sekvi post fiziko,
klarigante/pravigante ĝiajn teoriajn konstruaĵojn kaj pseŭdofizikajn paradoksojn, en kiuj fiziko ĉe tio ekpuŝiĝas.
   Tia filozofio (kondiĉe: "hiperfiziko") povas kontraŭe:
iĝi scienco dominanta, kondukanta rilate fiziko, kaj
suflori al ĝi,al kio ĝi decus atingi en ĝiaj fundamentaj esploroj.
   Ekzemple – al tio,
ke ĝi ne decos (senutile) serĉi fizikajn ecojn de spaco kaj fizikajn ecojn de tempo,
ke ĝi decos konsideri, ke fizikaj fenomenoj povas havi ne fizikajn, metafizikajn kaŭuzojn,
ke ĝi decus revizii leĝojn de konservo.

   La verko estas destinita por specialistoj kaj por vasta rondo de legantoj.