Spaco estas metafifzika. Spaco estas objektiva realo, tial gxi estasmaterieca, sed gxi estas fono de fizikumo, atrbuto de fizikaj elementoj, sed NE elemento de fizikumo.
   Ecx perpense oni ne povas ekforsxiri mezurliniilon for de gxia longo. Tial longo (element de spaco) estas atrbuto de fizikumo, gxia neevitebla trajto.
   Oni povas nur perpense (ne fizike!) forsxiri liniilan longon for de gxia korpo, for de atomoj el kiuj gxi konsistas. Tamen tiu (forsxirita) longo estus jam NE longo mem, sed penso pri longo. Penso estas jam element ne de fizikumo, sed de alia hipersubstanco, de metalo.
   Spaco kiel nocio, kiel homa penso pri spaco estas metala.
   Spaco kiel objektiva realo, kiel element de materio estas astrala.
   Spaco estas perceptebla fizike nur dank al cxeesto de fizikaj objektoj en gxi (ne ekskluzivante ankaux perceptanta subjekto mem), kiel truo de cxifono estas perceptebla nur se la cxifono cxeestas.

Plu ol tio:
   Fizikaj influoj/interagoj ne povas esti fizikaj objektoj, cxar
kiel fizikaj objektoj ili devus (siavice) influi al-sur (aliaj) fizikaj objektoj,
kio produktus "stultan" senfinon, fizike nerealigxantan.
   Sekve, fortoj, fortaj kampoj estas objektoj metafizikaj, kiel ankaux spaco.
   Sekve, cxiu fiziko, komence de mekaniko – de statiko (scienco pri fortoj), de kinematiko (scienco pri movo), de dinamiko (scienco pri energio, pri laboro – funkcio de forto k distanco), estas fakte scienco ne pri fizikumo, ne pri (masiva) substanco mem, sed pri metafizikaj (astralaj) interagoj de fizikaj (masivaj, substancaj) objektoj.
   "Kauxzo de gravito, laux Newton/Nnjuton-a opinio, povas esti nur nematerieca". Sergej I. Vavilov/Вавилов skribis tiun en 1942-44 jj. Hodiaux, konkordante kun Nnjuton, ni diras alie: gravito povas esti nur nesubstanca, sed gxi estas materieca, metafizika, astrala.     и