|
|
 |
Estimata Aleksandr Solomonoviĉ ! (Origine la letero estas skribita ruse)
Jen finfine mi intencis skribi al Vi.
Mi ne decidis fari tion plifrue ĉar timis ĝoji pro rezultoj de via laboro antaŭĝusttempe. Tute ŝajnis, kvazaŭ ĉio nepre fiaskos...
Ĉu vere sekvevice Vi nin savas !?
Вася [Vasja, edzo] ne fumas. Варя [Varja, filino, 19 jaroj] iĝis tute alia homo, pliĝustdirante, ŝi komencis riveli homecajn trajtojn. (Tamen, ŝi konsideras, ke tio min "oni kuracis", kaj tial mi ekvidis kiel bona ŝi estas.) Ŝi iĝis pli certa pri si mem, malpli agresa, eĉ ĉarma, kion antaŭe oni ne povis diri pri ŝi. Nur sendormeco restis, pro kio ŝi suferas.
Mi tre malvolas, ke ŝi kutimos al dormigiloj, kaj tiom pli ĉe ŝia aĝo.
Kion Vi pensas pri tio ?
Mi mem ankaŭ fartas multe pli trankvile, multojn mi rigardas filozofie.
Mi eĉ ne pripensas, kiel danki Vin.
Aŭguste ni gastis ĉe niaj svislandaj amkoj. Mi donis al ili viajn materialojn.
[...]
Jenas ĝis nun ĉiuj niaj novaĵoj.
Mi esperas, ke ĉio bonas ĉe Vi. Transdonu nian saluton al [...] .
N.N.
(Parizo, okt. '00)
Estimata Aleksandr Solomonoviĉ !
Mi antaŭlonge intencadas sendi al Vi mesaĝon.
Kiel Vi fartas?
Ĉu Vi havas informon el Svisio?
Ni memoras Vin ofte. Nian Варя-n oni kvazaŭ substituis, ni ne povas kredi. Tute alia homo, trankvila, favora, karesa...
Nekredeble... Alvorte, dormo ankaŭ normiĝis. Prudenta intereso al vivo aperis. Ŝi plantas floretojn (!!!)
Ĉu reale ŝiaj kaj niaj kune kun ŝi suferoj finiĝis?!
DANKON
Mi supozas, Vi nun jam havas certan vintron.
Ni jam antaŭlonge ne vidis nian neĝon.
[...]
Sincere Viaj
N-oj
(Parizo, dek. '00)
|
 |
|
|
