EKSTERgenetika mekanismo de heredeco

и     Ekzistas du mekanismoj de transdono de heredeca informo, laborantaj samtempe k reciprok-sendepende.

   Unu el ili – genetika, ĉefa, baza (aŭ M-mekanismo) – estas bone konata al MAS (moderna akademia scienco), ĝin esploras genetiko. Per tiu ĉi rimedo transdonitas informo
• propra al ĉIUJ specieroj (individuoj, reprezentantoj de specio)
• kodita sur/per fizika portanto, en DNAa (dezi-ribo-nuklea acido) molekuloj
• voje (pere de) senpera kontakto, t.e. fizika transporto de DNA el organismoj de pra'gepatr'aro (gepatroj) en organismon de posteulo (ido).
   Rekodigo de la informo iĝas
• respektive kun leĝoj,
   •• eltravitaj far la aŭtoro ekster(sen)lige kun reenkarno
   •• registritaj far IAASE МААНО в 1999 году [20а].
• konstante laŭ viva ciklo (ambaŭ de antaŭuloj, kaj de posteuloj) elde koncipo kaj ĝis morto, kio klare montriĝas etape (periode), ekzemple (ĉe specio homo sapiens), per ŝanĝo de dentoj (per konstantaj anstataŭ provizoraj) kaj praktike plena rekonstruao de tuta organismo dum pubertata/maturiĝa periodo.

   La alia – ekstergenetika, individua, aldona al la specia, (LS-mekanismo) – nova por MAS. Per tiu ĉi rimedo transdonitas informo –
• al novulo (персоне-последователю, recipiento/ricevanto) elde eksulo (индивида-предшественника, antaŭuloj, induktoro), mortinta antaŭ novula naskiĝo
• propranta al la novulo kaj nur al li, aparte – informo pri trajtoj ne hereditaj far eksulo elde sia pra'gepatraro, sed ricevitaj dumvive, ekzemple ĉe traŭmoj de lia korpo.
• sen kodigo, senpere, en "pure" metafizika formo kaj
• senkontakte (distante)
• kiu surmetiĝas (povas surmetiĝi) sur la specia, post ĝia rekodigo, jam komence el unuaj ontogenezaj etapoj (dum antaŭnaska periodo), kvankam konatitas okazoj более поздних вторжений такого рода, и даже вторжения кратковременные – как спонтанные, так и провоцируемые per specialaj metodoj.

   Do, du heredaj mekanismoj – (M) kaj (LS) – estas similaj nur unutrajte: ilin unuigas individuo, akceptanta heredan informon, t.e. tiu KIU heredas, tamen nomi lin plibonigas (por tio ke ne fari erarmikson) diference.
Respektive kun M-mekanismo li estas sekvanto (ido) de sia pra'gepatraro (gepatroj).
Respektive kun LS-mekanismo li estas sekvvivulo (recipiento, ricenanto); en kazo, se la recipiento memoras spontane pri sia induktoro kiel pri si mem, do ni nomas lin novulo (homo-postvivulo), kaj la induktoron nomas senekso (homo-malsekvvivulo-antaŭvivulo).
   Plencetere la mekanismoj estas principe kontrastas –

(1) – laŭ fonto de heredado, fonto de heredata materialo, t.e. DE KIU heredata informo transdonitas –
  laŭ M-mekanismo – de pra'gepatraro, de gepatrol;
  laŭ LS-mekanismo – de senekso (antaŭulo, induktoro);

(2) – laŭ rimedo kiel transdoni heredatan materialon, t.e. KIEL la informo transdonitas –
  laŭ M-mekanismo – per rekta fizika kontakto, transdonante DNA;
  laŭ LS-mekanismo – senkontakte (distante);

(3) – laŭ objekto de heredo, t.e. KIO estas transdonata kaj heredata –
  laŭ M-mekanismo – hereda informo (kaj kun ĝi ĉiuj trajtoj) de specio: el fiŝa frajero eloviĝos fiŝido kun naĝiletoj, el birda ovo – birdido kun flugiletoj; simio naskiĝos kun kvar manoj, kaj homo kun nur la du, sed kompense kun du piedoj;