(Konsistpartoj de METAfizikumo)
4.4. PSIKOKINEZO k UNUECA /UNIVERSALA KAMPO©
и
Ekzisto de DF, kaj aparte de psikokinetikaj fenomenoj, kiuj –
• sendube ekzistas, ĉar
• ne nur registritas per fizikaj metodoj,
• sed ankaŭ senpere observatas kiel fizikaj procezoj/eventoj, kaj ĉe tio
• konfliktas kontraŭ fizikaj leĝoj –
devigas revizii konsideron (aparte – far А. Einsxtein, 1879-1955) de problemo pri universala kampo, kiu decus kapabligi ekposedon (komprenon k – sur bazo de la kompreno) de universalaj naturleĝoj (kaŭzaj ligoj) – spacaj-tempaj, substancaj-energiaj ktp., aparte/ekzemple – gravitaj.
Ekzisto de DF devigas rilati al la naturleĝoj kiel al hiperfizikaj, t.e. vastigi sferon de serĉo, disvastigi ĝin post limoj de fiziko (pli korekte – post limoj de fizikumo), devigas konsideri kune ambaŭ naturleĝoj fizikaj kaj metafizikaj, aparte – informaj.
La plej konvinkaj (por la aŭtoro) precedencoj de realeco de psikokinezo (ekskluzante, povas esti, lia propra sperto) estas kasoj, publikitaj far Butlerov/А.М. Бутлеровым (АМБ) [ 20 ], la kemiisto de monda skalo. Li priskribis, ekzemple, vanuon (malaperon) de braceleto el-sur brako de partoprenantino de spiritisma seanco; post la seanco ĝi trovitis sur tabla piedo en tiu loko, el kie oni ne povis ĝin preni senrompe (bildo Б), k en kiun, respektive, ĝi ne povis trafiĝi per “naturaj”/fizikaj vojoj.
En aliaj seancoj li (АМБ) observis ŝanĝoj (ambaŭ pli- k malpligrandiĝo – laŭ mendoj de partoprenantoj) de aĵaj pezoj je ĝis 2-3 fojoj.
| |  |
Mezuri pezojn kemiisto Butlerov scipovis, sed aserto de einŝteina ĜTR (ĝenerala teorio pri relativeco) ke gavito estas kirbiĝo de spaco far maso, ĉeestanta en ĝi, okazas tie senutila (ĉar, aparte, uzintaj objektoj ne ŝanĝis dum la seancoj, same kiel Tero mem). Pli ol tio, tiu aserto estas dekomence interne (sin)konflikta.
Neraraj estas en historio de scienco okazoj, kiam el evidente eraraj premisoj oni ricevas sekvojn, kiujn konfirmas kvalite faktoj [S.I. Vavilov/Сергей Иванович Вавилов].
Kurbiĝo de n-dimencia spaco (indiferente far maso, aŭ far aliu aganto) povas estiĝi en spaco almenaŭ (n+1)-dimencia. Linio, unudimencia spaco ( n=1 ), povas kurbiĝi almenaŭ en ebensurfaco ( n=2 ) kaj kiel parto de la ebensurfaco; dudimencia spaco (ebensurfaco) povas esti kurbigita en volumena spaco ( n=3 ), parto/tranĉo/sekco de kiu ĝi (ebensurfaco) estas. Respektive, por kurbiĝo de 3-dimencia spaco necese estasas, ke ĝi estu parto/tranĉo/sekco de almenaŭ 4-dimencia spaco.
Dume, nocio pri spaco kun dimencio pli ol 3 en ĜTR ne enkondukita. Kiel 4-dimencia spaco в en ĜTR estas traktita/konsderita spaca-tempa kontinuumo, kio ĝuste kontraŭdiras al ideo/ebleco de 3-dimencia spaca kurbiĝo.
Введение (вдогонку представлениям А. Эйнштейна) четвёртого пространственного измерения (или большего их числа) не может изменить (спасти) ситуацию, придать плодотворность идее искривления пространства.
Spaco estas metafizika.
Maso, fizika objekto, ne povas (kiel estas montrito plue, en parteto 7.4) aktive influi al metafzikumo, al ĝiaj elementoj (aparte – kurbigi ilin).
Tempo estas metafizika (same kiel spaco).
Do, enkonduto (far А. Einsxtejn) de termino kurdita spaco evidentigxas nur formala substatio por termino подменой gravito , nur vorta ludo, provo klarigi unu nekompreneblan per alia ne pli komprenebla.
|
Такая логическая ошибка встречается в специальной психологической литературе столь часто, что о ней можно говорить, как о типичной. И касается это не (только) новичков от науки. Так, маститые психологи определяли:
• Кэррол Е. Изард – понятие эмоция как результат изменений в нервной системе... (1923, русское издание – 1980, [ 46 ]);
• П.П. Блонский – понятие припоминание через реинтеграцию (1964, [ 13 ]);
• П.Я. Гальперин – понятие внимание через контроль (1974, [ 23 ]);
• по Ш.Н. Чхартишвили – активность воли представлена в сознании в виде переживания воли – воления (1955, [ 139 ]).
• В этот ряд вполне вписывается и Фрейд (1856-1939). Однако . . .
|
Психологическая сущность (подоплёка) такой попытки понятна: называние непонятного, присвоение ему имени создает иллюзию понятности. Okaze – en belliteraturo, en cxiutaga parolo, en pedagoga praktiko – tio estadas gxuste lauxcela, sed tute ne en strikta, fundamenta scienco. Scienco komencas, kiam vortaj signifoj igxas precize demarkicita (Leon Brillouin [ 17 ]).
и
