|
STRUKTURO de Materio
... apenaŭ mi akiris nociojn, ... diferencan de principoj,
kiujn uzitis ĝis nun,a a a a a a a a a a a a a a a a a
mi decidis, ke mi ne povas ilin kaŝia a a a a a a
ne pekante kontraŭ leĝo kiu devigas nin ...a
kontribui por komuna bono de ĉiuj homoj
Rene Dekart
|
| 1. Ĉiu fizika objekto Ti
| (t.e. objekto ekzistanta en fizika realo, en fizikumo Ph) |
|
estas fakte hiperfizika objekto TНp
|
(t.e. ĝi ekzistas en hiperfizika realo, en hiperfizikumo Нp),
|
ĉar al ĝi egale propre estas ambaŭ fizika ingredienco TPh, kaj la metafizika TMp (sk. а)
(t.e. ingredienco ekzistanta en metafizika realo, en metafizikumo Мp). |
| | 
|
Argumentaro.
La parto de la TMp estas informo iT pri objekto Ti, almenaŭ pri ekzisto de Ti. Tri faktojn oni devas remarki pri la iT –
(1) ĝi estas reala; ĝia ekzisto realas ne malpli ol ekzisto de TPh, kaj, sekve, iT estas materia objekto, ĉar ĉiu realo, ekzistanta ontologie, objective,
t.e. nedepende de ekzisto de iu aliaj realoj,
aparte de ekzisto de ia observanto aŭ esploranto de tiu ĉi realo,
|
estas materia objekto;
(2) ĝi estas ne fizika objekto, kaj sekve estas metafizika.
Por praktikaj celoj, aparte – en komputera praktiko, anstataŭ la nocion informo oni uzas la nocion kodo, portanta iun informon.
Sed eĉ kodo ne estas plene, “pure” fizika. Kodo mem, sen koda lingvo perdas sian informon, ĉesas esti kodo.
Kaj lingvo estas komplekso de reguloj kiel kodigi-dekodigi informon. Regulo estas objekto ne fizika;
(3) TPh kaj iT (same kiel la TMp, parto de kiu estas la iT) estas la unu, unueca objekto TНp; objekto iT (same kiel ĉiu informo) povas esti kopiita (aparte tiu kopio povas iĝi parto de nia konscio, kaj tiam ni konas pri ekzisto de Ti), sed Ti ne povas seniĝi, perdi ĝin; la informo iT estas integra, atributa por Ti.
Grafika interpreto (sk. а) de la tezo estas pravita ĉar ĉiu objekto Ti povas esti respegulita per aparta punkto sur skemo (desegnaĵo), respegulanta fizikan realon, fizikumon Ph,
t.e. respegulanta plentuton de fizikaj objektoj;
eĉ se multo de fizikaj objektoj estas senlima, kompakteco de tia multo ne pliigas kompaktecon de multo de punktoj de Ph sur skemo.
|
2. Sed ne ĉiu metafizika objekto TMp havas respektivan al ĝi objekton TPh en fizikumo Ph. Tiel, Vi povas pensi pri elefanto kun delikataj flugiloj, sed tia penso restos nur metafizika objekto TMp,
ĝi ne povos iĝi hiperfizika objekto THp pro malesto de la fizika ingredienco: tia elefanto ne ekzistas en fizikumo Ph.
Так, и другой объект (рис. k), созданный воображением, невозможно реализовать физически.
Tial (kvankam ne nur tial) metafizikumo Mp eatas pli vasta, pli riĉa ol fizikumo Ph; tial metafizikumo ĉirkaŭprenas fizikumon (sk. b).
| |
 
|
Tial skemo de strukturo de materio (sk. a) должна devas esti precizigita (sk. c).
| | 
|
3. Metafizikumo Mp ne eatas homogena realo. Ĝi konsistas el du kvalite diferencaj realoj, ciu el kiuj estas metafizika. Per scienco tradicia (esotera, okulta) unu el ĝij(ili) estas nomita kiel mentalo (M), la alia estas nomita kiel astralo (А).
La ĉefa el diferencoj inter mentalo kaj astralo estas ke al M-objektoj estas propra nur informo. Naturon de mentalo havas (por ekzemplo) tiaj ingredientoj de homa psiko kiel pensoj, abstraktoj, ideoj. A-objektoj posedas ankaŭ spacaj ecoj: al ĝij(ili) estas propraj (aparte) lokaleco, longeco, formo. Naturon de astralo havas (por ekzemplo) aliaj psikaj ingredientoj, aparte – imagaĵoj (aparte perceptaj imagaĵoj), emocioj; kaj tiaj ingredientoj estas propraj ne nur al homa psiko, ankaŭ bestoj posedas ĝijn(ilin).
Diference de tiaj du kategorioj de objektoj, fizikaj objektoj posedas inercion, mason; energetikaj objektoj posedas mason de movo; substanco (aĵoj) posedas ankaŭ mason de senmovo.
Rimarko 1.
En antaŭ-linin'a filozofio, t.e. antaŭ 1909 j. – antaŭ unua publikaĵo de lia MkE [ 67 ] – ĝuste substancon k nur substancon oni agnoskis kiel materio, ĉe tio senbaze, "laŭ silente"; scienco ne havis iun korektan difinon por materio.
Ekzemple, franca enciklopedisto Paul-Henri D. Holbach (1723-89)
В доленинской философии, т.е. до 1909 г. – до первой публикации его МиЭ [ 67 ] – именно вещество и только вещество признавалось материей, причём без каких-либо обоснований ("по умолчанию"); корректного определения того, что такое материя наука не имела.
Например, французский энциклопедист Поль Гольбах (Paul-Henri D. Holbach, 1723-89) начал своё определение понятия материя (1770) оговоркой, свидетельствующей о его субъективности, ненаучности, необъективности: "по отношению к нам материя есть всё то, что воздействует каким-нибудь образом на наши (подчёркнуто мной – А.М.) чувства" [ 27a ]. Ведь чувства не унитарны (каждый чувствует по-своему) и не универсальны (возможности органов чувств весьма ограничены).
Ленин ввёл определение материи как объективной реальности, чтобы придать статус материальности энергии, электричеству, тому, что в связи открытием внутренней структуры атома – открытием новейшим по тому времени – заменило представление об атоме как базе всей материи вообще.
Определение материи было введено осторожно, с оговорками, не как онтологическое понятие (“объективная реальность”), а как гносеологическое (“философская категория”), но оно было введено! И оно было расширено за счёт включения в него физических видов энергии.
Rimarko 2.
Materiismo, nomita nun dialektika, estas ambaŭ nekonsekvenca kaj limitiĝta.
• Nekonsekvenco (interna kontraŭdiro).
•• Unuflanke, ĝi agnoskas kiel materio ĉiujn (la tuton!) objektivan realon, t.e. tiun, farto de kies ekzisto ne dependas de aliaj realoj ekzisto, aparte, de ĝia observanta, esploranto, atestanta – de subjekta – ekzisto. Tio estas laŭ Lenin (V.I. Uljanov, 1870-1924).
•• Aliflanke, ĝi agnoskas kiel materio nur parton de objektiva realo, nur fizikan realon, fizikumon. Kaj tio ankaŭ estas laŭ Lenin.
Tiu interna kontraŭdiro restas ne eliminita preskaŭ 100 jarojn malgraŭ senprecedence impeta evoluo de scienco ĝuste dum tiuj lastaj dekjaroj.
Kial Lenin tralasis tiun internan kontraŭdiron en siaj konceptaj konstruoj – estas demando pli politika ol scienca. Tamen Lenin ne nur kulpas pro tio, sed ankaŭ – paradokso! – lia merito: ĉar antaŭe publikaĵo de lia "Materiismo kaj Empiriokriticismo" (1909) scienco entute ne havis klaran nocion pri materio, analogie kiel nun akademia scienco ne scias kio estas psiko, kaj sekve la kontraŭdiro ne povis ekiĝi sen lia kontribuo.
Lenin'a formulo Materio estas primara, konscio estas akcesora kontraŭdiras kun Dekart'a (Cartesius/ Rene Descartes, 1596-1650) cogito ergo sum (mi pensas, do mi ekzistas), kio fakte asertas primaron de konscio. Sed la ĉefo en la formulo estas ne tio, kiu el ili primaras aŭ akcesoras. La plej grava estas ke per la formulo oni akre dividas realon – tio ĝuste laŭ Dekart – je du partojn: la "materiala" kaj la "ideala". La divido estas arbitra, ĉar fakto de ekzisto de la "ideala" kiel objektiva realo (aparte, de via penso) dependas de ekzisto de scianta subjekto, same kiel de iu ajn alia realo, ne pli ol fakto de ekzisto de la "materiala" (aparte, de via korpo).
• Limitiĝo.
Dekart enkondukis en sciencon la nocion etendeco kiel kriterio por distingi materiala (fakte – fizika, substanca) forde ideala, li enkondukis severan kontraŭigo de Esto (fakte – de fizikumo), kaj konscio (fakte – de spirito).
Fakte, laŭ silento, Dekart esceptis per tio eblecon de ekzisto de iu ajn kroma, tria realo, kaj ankaŭ esceptis per tio ke fizika objekto povas havi metafizikajn trajtojn. Per la limigo li fundamentis abismon inter la "ideala" (fakte – mentalo M) kaj la "materiala" (fakte – fizikumo Ph), li senigis ilin je intera kaj liganta ilin materia ero. Li (kaj Lenin post li) ne toleris ke eblas iu nefiziko, kiu havus spacajn ecojn (etendecon).
Tamen ĝuste tia realo, tia liganta ero estas astralo (A), kaj Dekart'a eraro/sintrompo estas paradoksa kaj ridinda ĉar spaco mem (same kiel tempo) estas NEfizika, t.e. metafizika.
Rimarko 3.
Пространство есть объективная реальность, и оно материально, но оно – фон физикума, оно атрибут элементов физикума, но не элемент физикума.
Даже мысленно невозможно оторвать (освободить) измерительную линейку от её длины. Поэтому длина (элемент пространства) есть атрибут физикума, его неизбежный признак, характеристика.
Можно лишь мысленно (не физически!) оторвать длину линейки от её тела (элемента физикума), от тех атомов, из которых линейка состоит. Но эта (оторванная) длина будет уже не сама длина, а мысль о длине. Мысль – это уже элемент не физикума, а другой гиперсубстанции – ментала. Пространство ощутимо физически только благодаря присутствию в нём физических (ощутимо астрально благодаря присутствию в нём астральных) объектов (не исключая и самого ощущающего субъекта), как дырка от бублика ощутима только при наличии самого бублика. Причём мысль о пространстве не связана с онтологическим, метафизическим, астральным пространством, как и любая другая мысль.
Примечание 4.
Гиперфизический материализм проводит дальнейшее (вслед за ленинским) расширение понятия материя, теперь уже за счёт включения в него метафизических реальностей – нефизических энергий (астрала) и информации (ментала); причём это расширение делается отнюдь не вопреки ленинской дефиниции материи, а напротив, в строгом соответствии с ней, чем и устраняется внутреннее противоречие диалектического материализма. При этом гиперфизический материализм не теряет диалектичности, он охватывает диалектический материализм аналогично тому, как геометрия Лобачевского охватывает геометрию евклидову.
4.
Mentalo (M) eatas pli vasta, pli riĉa ol astralo (A), kaj ĝi ĉirkaŭprenas ĝin (sk. d), analogie kiel metafizikumo Mp, kaj astralo speciale, ĉirkaŭprenas fizikumon Ph (sk. b).
| | 
|
Unuigo de skemoj c kaj d donas trinivelan strukturon (sk. e) de materio, de Esto, de Naturo. Ĉiuj la tri terminoj signifas la samon: la objektivan realon).
Samtempe la skemo reprezentas strukturon de individuo. Ĉar individuo estas parto de Naturo, ĝij(ili) estas strukture identeca. Agnoskante psikon, kaj sprciale konscion kiel parto de Naturo, hiperfizika materiismo restarigas nocion pri unueco, propranta al Naturo.
Tia estas strukturo de materio en ĝia statiko.
и
| | 
|
|
