Laŭceleco de la eldono
Nuntempa (akademia, universitata) psikologio (NP) ne havas klaran enton pri psiko – pri objekto de ĝiaj esploroj. Oficiaj informaj fontoj – enciklopedioj, psikologiaj inform- kaj lernolibroj, kaj ne nur ruslingvaj –
• aŭ ne difinas nocion psiko, ili tute ne enhavas la terminon,
• aŭ la difinoj okazas senutilaj ĉar ili donitas (sendepende de konkretaj formuladoj) laŭ fermita rondo: psiko difinitas kiel io esplorata far psikologia scienco, kaj psikologio difinitas kiel scienco pri psiko.
Tia logika defekto reflektas realan situacion. La NP esploras fakte ne psikon, kiel tio deklaritas oficiale, sed portantojn de psiko – homon precipe, esploras ne psikajn funkciojn, sed ĝijajn/iliajn elmontrojn en konduto, en agado, t.e.esploras tion kio povas eventiĝi per fizikaj rimedoj.
Sukcesoj de NP sendubas kaj egas. Nur kvanto da psikodagnostikaj metodoj superas centon. Sed konstruaĵo de NP ŝvebas, ĝi ne havas fundamenton. Ne sciante naturon de psiko, NP ne scias ankaŭ naturon/mekanismojn de bazaj funkcioj kiuj determinas kaj subtenas ĉiajn konduton kaj agadon.
Tiel, nek unu aĵa/objekta ago povas esti plenumita sukcese se ĝia aganto ne formigis anticipe psiformoj (psikaj objektoj) de la aga aĵo (perceptformo) kaj de la ago mem (ataŭago aŭ agformo). Sed NP ne scias KIO estas psiformo. Nocion de antaŭago NP ne uzas tute, kaj la formulo Perceptformo estas reflekto de perceptata objekto en cerbo (aŭ far cerbo) nur imitas scion: cerbo ne estas spegulo, do mekanismo de la reflekto restas ne trovita.
Tiel, pri diverseco de emocioj kaj ĝijaj/iliaj funkcioj ekzistas ega literaturaro, sed NP ne scias KIO estas emocio.
Tiel, ekzistas ega literaturaro pri kvalitoj de fortvoleco kaj pri metodoj kiel oni povas ĝin eduki, firmigi, sed NP ne scias KIO estas fortvoleco.
Responseco pro la situacio, signifanta por NP krizon, sendepende de sukcesoj far NP ĉe aliaj esploraj direktoj, portas ne NP. Tio estas problemo tutscienca, de sciencaj metodologiaj bazoj aŭ de scienca paradigmo, problemo de materiismo.
Nuntempa materiismo estas nekonsekvenca (interne kontraŭdiranta) kaj (mem)limitigita.
Unuaflanke, kiel materio agnoskitas ĉiu (tuto! de) objektiva realo. Objektiva sencas (sence/havas sencon) ke fakto pri ĝia ekzisto ne dependas elde arbitro de ajna elflanka observanto, atestanto, esploranto – subjekto. Tio estas laŭ Lenin [Materialismo kaj Empiriokriticismo (MkajEK)].
Aliaflanke, kiel materio agnoskitas nur parto de objektiva realo, nur fizika realo, fizikumo. Kaj tio estas ankaŭ laŭ Lenin. En lia formulo Matero estas primara, konscio akcesoras, la plej grava ne tio estas, kio el ĝij/ili estas primara aŭ akcesora, sed tio, ke la formulo kreas akran limon inter la "materia" kaj la "ideala" tra tuta realo. Kaj la limo estas arbitra ĉar fakto pri ekzisto de la "ideala" (speciale, de via penso) dependas elde arbitro de elflanka subjekto ne pli ol fakto pri ekzisto de la "materia" (speciale, de via korpo).
Kial allasis Lenin tian mallogikecon en liaj koceptaj konstruoj, tio estas fore de strikta scienco, tio havas politikajn motivojn. Tamen tio estas ne nur lia kulpo sed ankaŭ lia merito: antaŭ eldono de lia ÌkajEK en 1909 la scienco tute ne havis klaran enton pri materio simile kiel nun ĝi ne scias kio estas psiko, do antaŭe la interna konflikto eĉ ne povis ekiĝi.
Tio, ke materio estas NE nur fizikumo (fizika relo), hele montritas pere ekzisto de distantaj fenomenoj, observeblaj kaj fikseblaj fizike, sed evidente (!) konfliktantaj kontraŭ fizkaj leĝoj. Sufiĉe estas atenti ke –
• fenomenoj de peza ŝanĝo (ne nur ĝia malpliigo kiel ĉe levitacio/ŝvebo) konfliktantas kontraŭ Newton'a leĝo pri gravito;
• materiigo kaj malmateriigo konfliktantas kontraŭ leĝoj pri konserveco;
• surfajreirado konfliktantas kontraŭ termodinamikaj leĝoj;
• spontanaj movoj kaj ruiniĝoj de aĵoj (specialaj kazoj de poltergeisto) konfliktantas kontraŭ leĝo, ankaŭ Newton'a, pri egaleco de ago kaj kontraŭago.
Moderna akademia scienco (MAS) rilatas al tiaj fenomenoj diverse. MAS ne estas unuspeca (almenaŭ la rusia). Ekzistas scienco oficiala, elmontra, kaj duon-oficiala, kaŝita, sekreta, laboranta "por milito".
Tia lasta pri tiaj fenomenoj almenaŭ interesas.
Scienco oficiala tiajn fenomenojn ne esploras, kaj pli: ĝi deklaras ke la fenomenoj ne ekzistas kaj tiel fakte fordonas ĝijn/ilin al parapsikologio, kiun ĝi ne agnoskas kiel scienco (almenaŭ kiel plenvalora, atentenda scienco) ĝuste pro tio sed ne ĉar ĝia (parapsikologia) kompetenteco dubendas. Kaj ankoraŭ pli: periode (ĉiujn 10-20 jarojn) ĝi iniciatas prohibi parapsikologiajn esplorojn (administre aŭ eĉ leĝdone). Logiko de la pozicio povas memorigi logikon de anekdota kverela ulino, kiu diras: "Mi returnis al ci poton sen krevo; kaj kiam me prunteprenis ĝin, ĝi jam havis la krevon, kaj mi tute prunteprenis nenian poton".
Naturo de psiko Fundamenta psikologio estas parto de hiperfizika materiismo, kiu konstatas ke ĉiu fizika objekto TF estas fakte objektohiperfizika TÍf ĉar nepre, neeviteble, atribute havasmetafizikan konsistparton komponenton TMf krom la fizika TP. Parto de TMf estas informo pri T. Se eĉ ni ne scias pri T, do principe ni povas scii tion. Ĉar T realas, informo pri ĝi ekzistas objective. Sekve, la informo estas materia. Sed ĝi estas ne fizikeca. Informo ne povas esti elmontrata kaj fiksata per fizikaj (bajt estas unuo por mezuri ne informon sed impulsojn, objectojn fizikajn). Informo pri T estas objecto metafizika. Sekve, ajna objekto en fizikumo F havas respektivan objekton en metafizikumo Mf. Sed ne kontraŭe.
Ne ajna objekto en Mf havas respektivan objekton en F. Ne ajna informo, speciale, ne ajna penso, havas sian enkarnon en fizikumo. Ni povas pensi pri elefanto kun subtilaj flugiletoj, sed la penso restus nur metafizika objekto. Tia elefanto ne ekzistas en fizikumo. Tial (kvankam ne nur tial) metafizikumo estas pliriĉa ol fizikumo, kaj inkluzivas ĝin. Metafizikumo ne estas unuspeca material hipersuubstanco. Ĝi konsistas el mentalumo M, hipersuubstanco informa, kaj astralumo A, hipersuubstanco energia (! NÅ miksu kun fizika energio E). Mentalumoinkluzivas astralumon simile kiel metafizikumo inkluzivas fizikumon: ne ĉiu abstraktaĵo (mentaluma objekto) enkarnas en konkrean imaĝformon (astraluman objekton).
Kunigo de la skemoj donas tri-nivelan strukturon de materio, de Naturo. Individua, persona strukturo plene koincidas kun la Natura ĉar persono estas parto de Naturo. Mentalumo M (speciale, penso) ĉe sufiĉa koncentrado fariĝas en astralumon A (kvanto fariĝas en kvaliton), kaj per tio ŝanĝas A'n, active influas al A. Analoge A influas (povas influi) al fizikumo F. Tamen M povas influi al F nur tra A, senpera influo M al F neeblas. Tia leĝkonformeco estis ne konata ne nur al academia, sed ankaŭ al tradicia scienco (kiu ne ignoras ekziston de M kaj A).Ĝi estas registrita far IAASE (Internacia Associo de Aŭtoroj de Sciencaj Eltrovoj) kun prioritio de 18-jara aĝo (ekde aŭgusto '87 j., Atesto No A-149).
Por ke ekfiksi tion grafike oni deviĝas apartigi parcelojn de M kaj F tiel ke surskeme ili ne rekovriĝas, malgraŭ ke tiel iĝas malprecizo: metafizikumo Mf okazas en reciprokkovro de mentalumo M kaj astralumo A, anstataŭ ke inkluzivi parcelojn deastralumo A kaj fizikumo F.
Sur la skemoj: V – vivumo, koincido de A kaj F, tuteco de ĉiu viva;
S – substanco (posedanta mason senmovan); antaŭago – aga psiformo.
Esplorante psikon kiel materian (metafizikan) objekto, kiel parto de Naturo, psikologio iĝas parto de naturscienco, unu el fundamentaj sciencoj. Por MAS (agnoskanta kiel materio nur fizikumon) tia psikologio okazas
scienco pri tio, kio ne povas esti,
kaj tio donis bazon por la dua (attractiva) titolo de la eldono.
Atingoj kaj perspektivoj
Kompreno de strukturoj de persono kaj de ĝia psiko, de hierarkeco de rilatoj de ĝiaj komponentoj, donas kvalitajn avantaĝojn, donas kapablon aktive gvidi ĝiajn mekanismojn astataŭ ke pasive kaptadi sukceson, atendante kiam ili laborus desirinde mem, spontane.
FP povas doni kvalite novajn kapablon al praktike ĉiuj agadaj sferoj kaj, speciale, al ĉiuj sciencaj sferoj. Antaŭscii konkretajn atingojn enbarasas same kiel je tempoj de Lavuasje (Lavoisier, 1743-94) – antaŭscii atingojn de scienc-teknika, maŝina civilizo. Homo uzas fajron dum centoj da jarmiloj, sed KIO estas fajro klarigitis (Lavuasje, 1777) malpli ol kvarono da unu jarmilo (interrilato kiel inter standardaj longo de stadiona kura vojo kaj amplekso de folio el lerneja kajero). Sed ĝuste surbasze de ĉi tia eltrovaĵo, dum ĉi tia mizera laŭ historiaj mezuroj templimo realizitas ne nur tio, kio dum ĉiuj tiaj jarmiloj kaj antaŭ entute cent jaroj estis capable nur en revoj, fabeloj, sed ankaŭ tio pri kio eĉ revi estis neeble.
Kvalitan, revolucian progreson je sama skalo, nun jam relate al nuna nivelo, oni povas atendi elde scienc-humanisteca civilizo, kias estiĝo kaj evoluo eblas sur la bazo de FP. Ĉe ito maŝina civilize plibonigis kvaliton de homa vivo, sed ne homon mem. En sia amaso li restas egoista kaj agresa. Kaj teknikaj atingoj uzis plejparte antaŭĉie por agreso, militcele. Sed humanisteca civilizo laŭ mem sia esenco devas kontribui ankaŭ kaj por kvalita, spirita perfektiĝo.
Longigitan ideon pri kapabloj de FP ĉi la rilato donas situacio kun problemoj de psikaj dependoj (kiel guto de oceana akvo portretas Oceanon). Per FP-metodoj dum kelkaj minutoj operatoro ekliberigas pecienton for de ajna obsedo (kaj estas dekoj da ili) – inkluzive panikajn timojn (inkluzive timoj de spaco – vasta, fermata, alteca), inkluzive doloron de perdoj, ĵaluzon, inkluzive markomaniojn.
Por comparo:
• Medicino, narkologio asertas oficiale (per dokumentoj Minsanprotektaj), ke narkomanio estas nekuracebla. Kaŭzo: medicino, eĉ psikiatrio okupiĝas nur pri pacienta organismo, sed ne pri lia psiko.
• Psikoterapio suksesas proksimume ĉe duono da kazoj, sed por atingi respektivajn rezultojn (aŭ por konvinkiĝi pri malsukceso!) oni postulas longajn horojn, kaj iufoje monatojn kaj eĉ jarojn. Kaŭzo: psikoterapist instruas pacienton kiel li povas solvi sian problemon, dum FP-operatoro mem faras tion; kaj oni mem faras ion, kion oni fari scipovas, ĉiam pli simple kaj pli rapide ol instruas aliulojn, kaj ne ĉiujn oni sukcesas lernigi.
